Niet heel veel. Ik heb een paar dagen rust genomen.
Gisteren naar de huisarts geweest omdat de kuur van anderhalve week terug niets geholpen heeft.
Op het afgesproken tijdstip hoorde ik in de praktijk mijn naam en stond ik een moment later oog in oog met de vrouw met wie ik een afspraak had.
In een oogopslag constateerde ik dat zij vooraan had gestaan bij alle uiterlijke schoonheden die de Schepper met gulle hand uitgedeeld had en die een man als ik kan waarderen. Ze stelde vragen, onderzocht me en op mijn vraag of ze mijn oren wilde bekijken omdat mijn betere helft vindt dat ik slechts naar haar luister, keek ze me vragend aan. Ik gaf aan dat die wens van mijn betere helft niet in vervulling zal gaan, maar dat de oogverblindende schoonheid er, indien nodig, wel voor kan zorgen dat het horen verbeterd wordt. Haar glimlach was bescheiden maar ontroerde me. Bij het afscheid merkte ze op dat ik een mistroostige indruk maakte. Omdat ik me altijd gedraag als een heer, heb ik maar niet uitgesproken wat me enigszins somber maakte.
Haar hand was zacht is wat ik me ook nog herinner.
De kuur doet blijkbaar zijn werk want mijn lijf is in alles anders.
