Muziek > Muziekrecensies

Meest bizarre albums

(1/6) > >>

Wilco:
Ik open dit topic vanwege diversiteit van jouw populaire groep/artiest(te) die volgens jou wel een erg bizar album hebben uitgebracht, wat je niet kon rijmen met eerdere materiaal.

Ik wil het aftrappen met een album van George Clinton, genaamd 'the cinderella theory' , uit 1989.

George Clinton, een gevierd funkpioneer vanuit de vroege jaren 70.
Excentriek was toen al zijn uiterlijk en dat bleek ook uit zijn muziek.
Funk van het zwaarste soort, waar toentertijd niemand aan kon tippen.
Wars van commercie creeerde hij zijn funkding, wat in de jaren 70 al weerstand opriep.
Parliament funkadelic, de band was net zo excentriek als hij.....The mothership connection was here....geillustreerd door een vliegende schotel waar hij dan kwam uitstappen....voor een concert waren dit spectactulaire bezienswaardigheden.

Enfin,...in de jaren 80 raakte zijn carriere in het slop. In 83 had hij nog een grote hit met het nummer 'atomic dog' wat misschien een aantal mensen nog kunnen kennen.

Inmiddels bleek hij een behoorlijk belastingschuld opgebouwd te hebben in die tijd en de fiscus wilde eindelijk geld zien.
In 1988 kwam hij in contact met Prince,... een groot bewonderaar van Clinton.
Hij mocht een album opnemen op het Paisley Park label van Prince, om daarmee een soort comeback te maken om iig een stuk van zijn belastingschuld te kunnen inlossen.

Prince had uiteindelijk geen bemoeienis met het project dus Clinton had volledige artistieke vrijheid.
Nu zou je denken dat het een album zou zijn die aansloot op de sound van de funk van die tijd, overgoten met een commercieel sausje om maar zoveel mogelijk mensen aan te spreken en te verkopen. Er was immers sprake van 7 ton belastingschuld.

In 1989 kwam het album uit en ik kocht het meteen. Gezien bovenstaande verwachtingen, was het een van Clinton's bizarre albums ooit! Om het plat te zeggen,..het sloeg werkelijk helemaal nergens op. Het was funk op zijn meest extreme manier die je maar kon bedenken. Commercieel totaal niet interessant, verkopen waren dramatisch, ondanks dat het werd aangekondigd als Clinton's comeback.

Wat ik me toen afvroeg ( en nog steeds ) , wat bezielde hem om zo'n album uit te brengen? Funk van het zwaarste soort, teksten die banaal waren ( o.a over versterkers met een aux input om connectie mee te maken ). Of over een french kiss waarbij de namen van Hepburn en Henry Fonda genoemd werden  in de context van Let's go suck face.!
Werkelijk bizar.
De nummers zijn funk voor in die tijd van het zwaarste soort. Totaal niet commercieel, wat een groot publiek zou moeten aanspreken.
Gezien de reden van het album, een extreme keuze van Clinton.

Ook ik moest er toentertijd aan wennen,..het was zo onwerkelijk.
Nu 25 jaar later, luister ik nog steeds met veel plezier naar dit album. Briljant in zijn soort, gedurfd, eigenzinnig. Clinton ten top.
Nummers als bv Rita bewictched, she's got it going on, there I go again, het is zo bizar als funk kan klinken!
Eigenaardig genoeg staat er 1 toegangkelijk nummer op, wat veel mensen wel kennen.....The banana boat song....overdrengt natuurlijk met zware bassen,.. maar het was de meest in het oog springende melodie, afstammend uit 1955.

Voor mij is dit uit mijn verzameling ( circa 2500 stuks ) het meest bizarre album wat ik bezit, zowel kwa historie als kwa geluid.
Overigens, Clinton is er niks beter van geworden, zijn belastingschulden zijn in de jaren erna alleen maar opgelopen.
Hij treedt nog steeds op. regelmatig ook in Nederland. Het is een funker in hart en nieren en wijkt daar ook niet vanaf...mijn diepe respect.
Tot zover mijn verhaal over naar m.i. een bizar album.
( ik weet het, dit lijkt een Leo Blokhuis achtig verhaal, een voor degenen die een hekel aan hem hebben, bij voorbaat mijn excuses  ;D )

renes:
Ik ben mijn muziek eens langs gegaan maar heb geen bizarre lp/cd gevonden. Bizar is voor mij ook niet echt positief zal daarom ook geen bizarre plaat kopen. Ben groot fan van Neil Young die heeft ooit Trans gemaakt, volgens kenners een bizarre plaat. Ik vind het helemaal niets, kopen doe ik het dan ook niet. Heb er ooit eens naar geluisterd, niet weer.

KT88:
Een heel bizar album vind ik Zero Tolerance For Silence van Pat Metheny.
Hij maakte dit indertijd om aan de verplichting jegens zijn platenmaatschappij te voldoen (ik dacht Geffen).

Een plaat vol gitaarherrie die in niets lijkt op zijn "normale" werk.

Een voorproefje (denk aan je speakers!):

Pat Metheny - Part I - Zero Tolerance For Silence


Nog zo'n bizar album is Alan Parson's "Sicilian Defense", genoemd naar een schaakterm.
Ook de nummers hebben de namen van schaakzetten.

Ook hier was het een kwestie van verplichting jegens de platenlaatschappij. Ongeinspireerd, kaal, kapstokken. Niet af.
Toch hoor je hier wel de genialiteit doorsijpelen, ondanks de  "verplichte nummertjes".

Geen album om relaxed te beluisteren, wel een stukje curiosa.

The Sicilian Defence - The Alan Parsons Project - Full Album (Previously Unreleased)

dekkersj:
Het meest bizarre album dat ik ken en heb is Metal Machine Music van Lou Reed.

Groet,
Jacco

flakkees:
shpongle blijft voor mij toch wel de meest bizarre muziek die ik ken

luister dit nummer maar eens helemaal op je gemak .

http://youtu.be/8oL6u9eujSU

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina