Zaterdag 14 september was het zover; Ik zou een bezoek gaan brengen aan Vintage Lover en ega, wonende in de stad welke bijna synoniem staat voor het woord 'kermis'.
Mijn Japanse hybride Mercedes bracht me vlekkeloos op de plaats van bestemming en na het parkeren in een veilige haven, begaf ik me naar het bewuste adres. Een trek aan de bel deed de deur van het stadskasteel opengaan en Vintage Lover begroette me op hartelijke wijze.
Na de vrouw des huizes even opgezocht te hebben, daar zij momenteel niet de mobiliteit kent die zij normaliter gewend is, voeg ik mij bij de reeds aanwezige gasten; Jerry, Baardmannetje, Chansig, Flakkees en Dre73. Martin schouten arriveerde ietwat later en daarmee was het gezelschap voor deze dag compleet.
Het samenzijn bleek gezelligheid troef en de Scepter St. Joris luidsprekers deden 'hun ding' onopvallend op de achtergrond.
Deze betonnen 'steunpilaren' heb ik kort beluistert; Met dit inmiddels vijf-en-twintig jaar oude systeem zou ik prima kunnen leven.
Wat opviel was de wijze waarop Vintage Lover de Denon DCD-2700 bediende, zoals het een Vinyl-liefhebber betaamd; Met twijfels over de wijze waarop de knoppenwinkel werkt en gebaren makend waarom het toch niet wil zoals hij wenst.
Tussen alle gezelligheid door heb ik, maar ook de anderen zich een verdieping hoger begeven en traden wij toe tot iets wat op de marktkraam van een Oosterse tapijthandelaar leek. Een ware diversiteit aan lakens en dekens in een frivoliteit aan kleuren viel ons ten deel.
Het betrof Vintage Lover z'n recent, akoestisch aangepaste ruimte; Alles voor een goede weergave!
In deze ruimte waarden een een stel Spica TC50i luidsprekers, een Luxman L430 versterker, een Philips/Erres plastic-don't touch & feel-cd lezer en doodstille kabels.
Het zijaanzicht van de Spica's doet me onherroepelijk denken aan een geo-driehoek, geplaatst op één van de korte zijdes. Ik vind het afwijkende ontwerp wel wat hebben en voor degenen die dit niet kunnen waarderen; Bij ruglegging hebben we iets wat door kan gaan voor een fietsschans.
Wederom, door alle gezelligheid, niet lang mijn oor te luister gelegd in deze ruimte en de toch wel bijzondere luidsprekers. Ik heb een tweetal nummers goed en op de daarvoor bedoelde positie mogen horen en durf, ondanks minimale ervaring, te stellen dat het erg goed klinkt (of juist niet?).
De Spica's laten op dusdanige wijze van zich horen, welke niet bevroedt bij de voorbeschouwing van deze toch wel kleine luidspreker;
Het hoog klinkt transparant, fijn en misschien wel iets teveel afgerond. Niet dof, verre van zelfs maar ook zeker niet scherp. Het midden is qua weergave neutraal en schoon, op een verslavende manier. Toch lijk ik iets te missen, iets van een natuurlijke gloed welke elke stem eigenlijk wel in meer of mindere mate bezit.
Aan de middenweergave heb ik dan ook een typisch gevoel overgehouden; Vond ik het nu erg mooi of toch nét niet mooi genoeg? Ach, (ge)neuzelwerk.
De laagweergave is goed doch (erg) beperkt en daarmee wordt de realiteitsbeleving welke de stem oproept helaas een beetje teniet gedaan.
Wat overigens direct opvalt is de korte(re) (na)galmtijd van de ruimte zelf. De weergave is met de juiste opnames zéér realistisch te noemen en de 'droogheid' welke geïntroduceerd door de akoestische aanpassingen brengen het muziek luisteren en genieten naar een ander niveau.
De ervaring kent een bepaalde muzikale intimiteit, synergie; Luidsprekers en ruimte lijken als het ware samen te werken. Dit kan opgevat worden als een compliment.
Met vriendelijke groet, Mark
Ten tijde van mijn bezoek ondervonden mijn oren last van de verkoudheid.