Voor ik mijn relaas typ betreffende de aanschaf van een headset even het volgende. In een eerdere post schreef ik in mijn enthousiasme dat XX de winnaar was.
Maar dat is, in mijn ogen, onzin. Er is absoluut geen sprake van een winnaar, laat staan een verliezer. Uiteindelijk heb ik datgene gekocht
wat mij het meest kon/kan bekoren.
Wat vooraf ging.
Tijdens een wandeling ben ik binnengelopen bij de audiowinkel waar ik weleens e.e.a. gekocht heb. In een leuk gesprek waarbij nogal wat dingen de revue
passeerden kwam het woord headset bij mij bovenborrelen want dat is iets wat ik altijd voor mij uitgeschoven heb. Ondanks dat ik mij er ooit wel in verdiept heb
en ik zo'n ding toch wel wilde hebben, is van aanschaf nooit iets gekomen. Nu dus tijd om het oude beestje opzij te leggen.
Nu gaat mijn absolute voorkeur uit naar muziek beluisteren via de "gewone" speakersets, maar vaak wil ik muziekjes even checken op de laptop
of desktop, denk aan b.v. Youtube, brandresultaat e.d. en dat wil ik dan zo prettig mogelijk beluisteren.
Maar goed, het werd tijd om op te stappen maar tijdens de rit naar huis liet e.e.a. mij niet los. Thuisgekomen een telefoontje gepleegd met de
vraag of er de andere ochtend een B-set klaar kon staan zodat ik twee headsets kon proberen. Antwoord: Altijd goed, ik zie je morgen wel.
De andere ochtend stond ik weer in de winkel met een tasje cd's. Dan is het twee trapjes naar boven en kwam binnen in één van de drie mij bekende
luisterkamers. Opgesteld stonden een BCD-1 cd speler, een BP26 voorversterker met MPS- voeding. Hetzelfde als waar ik normaliter mee speel.
Pal daarnaast de twee headsets waar ik om gevraagd had: De Stax SRS-2170 Basic welke bestaat uit de SR-207 headset + SRM-252s voeding,
aangesloten op de BCD-1 en de Sennheiser HD 800, direct ingeplugd in de BP26. Voordeel is dat ik het volume onafhankelijk van elkaar kon wijzigen.
Een deel van de luisterbank werd tot aan de set geschoven zodat ik alles zonder de minste moeite kon bedienen en/of oppakken.
Nadat er een prima kopje koffie voor mij werd neergezet en een: "Ik kom straks nog wel een keer kijken" ging de deur dicht en kon ik beginnen.
Het passen.
Beide headsets zijn verstelbaar zodat de weergevers zich op oorhoogte bevinden en dat ook blijven. De Stax voelt wat onwennig aan en blijft dat ook
doen, de Senn ( De Sennheiser is voor dit verhaaltje voor het gemak even zo aangeduid met een afkorting) zet je op en ervaar ik als het aantrekken
van een oude spijkerbroek en/of een paar oude schoenen: zit gelijk lekker.
De aandacht voor het vorenstaande is niet voor niets: tijdens de sessie is er zeer veel gewisseld, ook meerdere keren tijdens een nummer en dan
gaat e.e.a. zich bewijzen.
Het luisteren.
Nu had ik nogal wat meegenomen maar laat ik de belangrijkste er even uitpikken die mij bij de keuze het meest hebben geholpen:
Sigmund & Iver / harmOrgan.
De Stax laat een fris en helder geluid horen, het midden erg mooi en het laag van het orgel kan redelijk meekomen.
De Senn doet dat ook maar dan wat liever, zonder dat er dingen verloren gaan. Het laag is hem wel toevertrouwd, zonder het hogere in de weg te zitten.
Cassell Webb / House Of Dreams.
De muziek en zang van Cassell is ingetogen te noemen. De begeleiding is vaak een mix van akoestische instrumenten en synthesizer. Omdat de
muziek rustig is maar best wat stiekeme nuances bevat mag ik dat op de grote speakers graag op stevig volume draaien.
Om een voorbeeld te noemen: Waar je bij een ander type zangeres een ferme uithaal verwacht zal Cassell haar volume wat temperen wat
uiteraard kenmerkend is voor haar stijl.
Als het volume van de Stax wordt opgeschroeft blijft de weergave goed, maarre.. is het allemaal niet een beetje vlak ten koste van het volumeverschil
tussen de verschillende instrumenten (?). Alles wordt een beetje robotachtig.
De Senn doet dat toch anders, meer.. laat ik zeggen.. de sfeer van de muziek blijft, ook bij hoger volume, prima aanwezig.
Friedemann / The Concert.
Zoals de titel al zegt: een live registratie.
Met de Stax was dat een aparte ervaring. Bij rustig volume was het een mooi concert, een beetje steriel maar te doen. Bij een steviger volume
zat ik ineens niet meer in de zaal maar stond op het podium tussen de muzikanten en op hetzelfde moment had ik het gevoel of dat mijn
gehoor werd overgeslagen maar de muziek rechtstreeks in mijn hersenen werd geïnjecteerd: Niet fijn, zacht gezegd.
Inmiddels werd het een verademing om over te schakelen naar de Senn.
Tijd voor wat nare trucjes:
Dead Can Dance / Anastasis.
Het werk van DCD is langzaam van tempo, zo ook Opium wat gedragen wordt door een repeterend basloopje op synthesizer, 4 tonen van laag naar erg laag.
Bij normaal tot stevig volume ging de Stax wat vervorming te vertonen.
De Senn had daar geen last van.
Biosphere / N-Plants.
Biosphere is Geir Jenssen die muziek maakt op synthesizer. Iemand die graag mag experimenteren, met name in het lage basgebied.
In het nummer Shika-01 is sprake van een erg lage, maar goedhoorbare bas toon. Tegelijker tijd stuurt hij ook een bepaalde sublaagtoon mee die
de woofers van de grote speakers tot gymnastiek dwingen.
De Stax maakte daar blubber van en dit was echt te veel van het goede. Laat ik er bij zeggen dat ik begonnen ben met volumestand 0 en een
beetje omhoog maar dit ging niet werken. Bovendien ben ik niet het type om willens en wetens de spullen van een ander te vermoeren.
Dus voor mij einde verhaal wat Stax betreft. En de Senn? Ach, daarmee heb ik het nummer lekker uitgeluisterd.
De grap. De verwondering. Eind goed, al goed.
Nu liep ik al wat langer rond met het idee om de oude headset te vervangen maar ik ben niet audiofiel genoeg om allerlei dingen uit te proberen,
ik ben meer een man van de muziekjes. Daarbij komt ook dat er, ook bij de headsets, een wereld aan mogelijkheden, modellen en drijvers te koop is.
Vandaar ook dat ik besloten had om slechts twee sets uit te proberen, beide van gerenommeerde en gerespecteerde komaf.
Ook de keuze van één elektrostaat was bewust. Eerlijk gezegd had ik vooraf het idee dat deze het zou worden.
Helaas is het niet "mijn" type weergever, buiten het feit dat hij niet deed wat ik wilde, wat misschien exemplaries is. Natuurlijk zijn er hele volksstammen
die daar anders over denken, soit, ieder het zijne.
En de Senn dan? Is dat zo'n wonderding dan? Laat ik er dit van zeggen: Ik wilde, evenals de rest van de audiospullen hier, niet voor onaangename
verrassingen komen te staan als ik een mij onbekend muziekje opzet. Als het belazerd klinkt ligt het in ieder geval niet aan de apparatuur., dat idee.
De muziek die ik gehoord heb op de Senn heb ik thuis veelvuldig gedraaid. Bovendien is de ondersteunende B-set identiek als de set hier.
Het komt er op neer dat de Senn gewoon nergens in de fout ging en dus deed wat ik wilde. Een fijne weergever die oog heeft voor details van het
hem toebedeelde gedeelte van het geluidsspectrum.
Een P.S.,
Vandaag was de dag om weer af te reizen naar mijn geboorteplaats voor het ophalen van de Senn. Opsturen was ook een mogelijkheid maar dat
geniet niet mijn voorkeur. Na een, alweer, lekker bakje koffie en een praatje naar huis.
Tijdens het blootleggen van het audio-object viel op: een bedrukte doos en daarin een luxe zwarte doos met daarop gedrukt: Sennheiser.
Voor dat ik hem probeerde heb ik nog even de twee laatste nummers hier boven gedraaid op de oude headset en toen op de Senn.
Het enige wat ik toen kon zeggen is: Kijk T. daar heb je het nou voor gedaan.
