Een bewogen week.
Vrijdag gestopt met flessen antiobiotica.
Zondag kreeg ik ineens 40 graden koorts en rolde ik heen en weer in mijn bed. Hart ging tekeer.
Huisartsenpost gebeld, ik moest het ziekenhuis bellen.
Maandag morgen gedaan, meteen komen en ook blijven.
Infuus erin, bloed eruit, lijntje erin, pomp eraan en thuis voorlopig nog weer doorgaan met de zeppelins (was ik net vanaf sinds vrijdag).
2 dagen in het ziekenhuis mogen doorbrengen.
Geen griep (wat ik hoopte) maar felle bacteriële infectie. Operatie januari staat nu op losse schroeven.
Woensdag thuisgekomen.
Nu (woensdag) weer beetje bijgekomen maar nog wel helemaal doodop, koorts is wel weer gezakt.
Nu donderdag weer effe op en neer geweest naar ziekenhuis want ik kon niet meer overeind blijven staan en viel ter plaatse in slaap.
Bloeddruk veel te laag, zouten tekort en een terugslag van het stoppen (en weer beginnen) met antibiotica.
Nu doorgaan met die AB-zeppelins tot aan operatie OF transplantatie (Huh? Watte?) omdat verwijdering van de pomp ineens onzeker is geworden. Huh GOEDVERDOEME (sorry mods). Dus januari staat niet vast en is nog helemaal niet zeker. Integendeel.
Maandag hebben ze overleg met het team hierover. voorlopige conclusie: 'Alle neuzen moeten dezelfde kant opstaan".
Verder geen enkele uitleg of verwachting behalve dat verwijdering van pomp in januari waarschijnlijk van de baan is.
Fijn gevoel om zo'n medische jojo te zijn ...... alleen daarvan al zou je doodziek worden.
En nu ben ik echt kapot. Kan wel janken en onder de dekens kruipen ware het niet dat meiske ook mijn hulp nodig heeft.
Ook haar opereren ze niet om vage redenen.