De afgelopen jaren had ik het genoegen veel sets van hififreaks te mogen beluisteren.
Ik kan terugzien op leuke ontmoetingen en elke keer weer een gastvrij onthaal.
Een van de bezoeken wil ik onder jullie aandacht brengen: Het bezoek aan Otto en wat erop volgde. Veel leesplezier.
Hififreak kwam, zag en hoorde ....................................... de set van Otto.
Het eerste contact:Na middels e-mail met elkaar in contact gekomen te zijn en kort daarop elkaar in levende lijve ontmoet te hebben, mailden Otto en ik regelmatig over en weer. Na verloop van tijd nodigde Otto mij uit om zijn set te komen beluisteren, waarop ik positief moest reageren. De samenstelling is op zijn minst bijzonder te noemen. Enkele merken ken ik, maar een aantal componenten uit Otto’s set ken ik absoluut niet. Na heel veel google geraadpleegd te hebben, tastte ik nog steeds compleet in het duister m.b.t. het merk eindversterkers, dat Otto in gebruik heeft. Daarnaast is ook mijn interesse gewekt door het merk luidsprekers. Kortom, uw Hififreak gaat een luistersessie aan, die ik geheel en al onbevooroordeeld tegemoet kan treden. Op mijn vraag of ik mijn pen en fototoestel ter hand mocht nemen of dat ik die beter thuis kon laten, liet Otto mij de keus. U begrijpt, dat ik gewapend met papier, pen en camera op pad ging.
De reis:Soms moet ik uren in de auto zitten om op de plaats van bestemming te bereiken, maar deze keer gelukkig niet. Otto woont op relatief korte afstand van huize Hififreak. Otto’s woonplaats is wereldwijd bekend en heeft een uitgaanscentrum waar ik goede herinneringen aan over heb gehouden. In mijn jonge jaren was ik gewoon op zaterdagmiddag met enkele vrienden wat pilsjes en ijskoude Apfelcorntjes te nuttigen, om zo een fundament te leggen voor een gezellige avond. Na een korte rit zet ik mijn auto op de parkeerplaats schuin tegenover het adres van Otto en word ik direct gegrepen door de architectuur van de bebouwing. De stijl, die tot kunst verheven is en wereldwijd bewonderd wordt door vele mensen, geeft mij een bijzonder goed gevoel. Na vriendelijk verwelkomd te zijn, betreed ik het statige pand, waarin de oude details gelukkig bewaard zijn gebleven. De hoge plafonds, de paneeldeuren, de indeling van weleer, zijn te bevatten in het woord; geweldig!
Nadat Otto iets voor me te drinken heeft ingeschonken en mij wegwijs heeft gemaakt met zijn set, vraagt hij me of ik het vervelend vind dat hij even zijn, enkele dagen geleden, weggelopen poesje gaat ophalen. Ik begrijp het volkomen. Wie wil er niet zijn hervonden huisdier in de armen sluiten na een paar dagen van onzekerheid. Prettige bijkomstigheid is, dat ik dus in alle rust kan gaan luisteren naar een set, waar ik al heel veel over nagedacht heb.
De set en ruimte:De set staat in de lengterichting van de kamer opgesteld. De kamer heeft een afmeting van ruw weg vijf meter in de lengte en een goede vier meter in de breedte. Er ligt een houten vloer in met daarop een Berber. De luisterpositie is vlak voor de achterwand. Aan de overzijde staat de set opgesteld. De ruimte wordt gekenmerkt door hoge plafonds en ornamenten. Aan de muur prijken diverse, mijn inziens, fraaie afbeeldingen van Henk Kuijpers.
De kamer wordt verlicht d.m.v. design lampen die de ruimte indirect verlichten. Rechts van de luisterpositie is in het midden een raampartij, met aan weerkanten een boekenkast. De dichtstbijzijnde boekenkast staat vol cd’s. Het repetoir is zeer uiteenlopend en gevarieerd. In Otto’s kast kom ik Neil Young, Chris Isaak, Thom Rotella, Supertramp, Cornelis Vreeswijk, Willy DeVillle, Tom Petty, John and Vangelis en alles wat daartussen te plaatsen is of er omheen zweeft. Kortom: Voor elk wat wils.
De set staat opgesteld in een Soundstyle rack. Aan weerszijden van dit rack staan luidsprekerstands met daarop geplaatst de mono klasse A eindversterkers. Daarnaast staan op hun beurt de luidsprekers, elk ontkoppeld van de houten vloer en geplaatst op natuurstenen plaatjes.
In het Soundstyle rack vinden we de volgende componenten:
Een Audio Innovations L1 buizenvoorversterker, een Meridian cd speler type 200, een DAC Magic2 van Cambridge en een Sony S707 tuner uit de ES lijn. Er wordt steevast gedraaid met “De Mat”, een vinding van Louis Raatjes, die tevens bekendheid geniet op grond van zijn modificaties aan audio-apparatuur, zijn Art Speak luidsprekerlijn en kabels. Daarnaast is Louis Raatjes ook de man die modificaties aan Bryston mag toepassen met behoud van de garantietermijn. De klasse A mono’s zijn van het voor mij onbekende merk “Source”.
Monoblok van bovenaf gezien
Ooit heeft Otto gehoord dat het naar alle waarschijnlijkheid een Amerikaans product is. Ze zien er in ieder geval Spartaans uit. Zwart van kleur en op de voorzijde prijkt een koperkleurige plaat met daarin gegraveerd de naam en het vermogen dat ze volgens de fabrikant moeten leveren. Als ik van bovenaf in de versterkers kijk, wordt de inhoud gedomineerd door hele dikke ringkern trafo’s en dito condensatoren. Met het voedingsgedeelte is het dus dik in orde. Naast de mono’s treffen we de luidsprekers aan. Een superrank twee wegsysteem van een krappe meter hoog, ruim twintig centimeter breed en een diepte van een klein twintig centimeter. De opstelling van de units is als volgt: Bovenin zit de tweeter, daaronder de woofer, gevolgd door een basreflex opening van een diameter van ruwweg vier a vijf centimeter. De speakers hebben een pianolak afwerking. Het geheel is ontwikkeld en gebouwd door Art Speak.
Daarnaast zijn de interlinks, luidsprekerkabels, stroomblok, netfilter ook afkomstig uit de werkplaats van Art Speak.
Wat leidt tot bevlogenheid t.a.v. audio?Toen Otto in zijn studententijd na een ongeval het ziekenhuis in moest, gaf dat zijn huisgenoot de ruimte om zijn stereomeubel te vervangen voor een hifiset en daarmee begon voor Otto de lange reis in audioland tot aan het heden. Vanaf dat moment werden de plaatselijke advertentiekranten wekelijks uitgeplozen en volgde het ene apparaat het andere weer op. Merken als Yamaha, Onkyo, JBL, Luxor, Denon, Marantz en nog veel meer trekken in een lange rij aan hem voorbij.
Uiteindelijk wordt hij door de toenmalige eigenaar van het niet meer bestaande Audio-Occasions gewezen op Louis Raatjes en daarmee worden de eerste stappen gezet naar de set die Otto nu heeft.
Otto geeft aan dat zijn huidige set er een is die nog volop in ontwikkeling is. De basis, de mono’s, zijn totaal gemodificeerd door Louis en blijven tot in eeuwigheid. Op termijn zou het best tot de mogelijkheden kunnen behoren dat de Audio Innovations plaats moet maken voor een apparaat van het merk Parasound, maar dat is vooralsnog toekomstmuziek.
Op mijn vraag of Otto zijn set wil beschrijven in een paar trefwoorden, krijg ik de volgende reactie:
Een open geluid, neutraal, krachtig en met emotie.
De luistersessie:Tijdens de afwezigheid van Otto heb ik een groot aantal nummers beluisterd. In de volgorde van beluisteren geeft ik aan wat mijn persoonlijke ervaring is. Ik ging van start met Chris Isaak. De cd “Heart Shaped World” is bij velen bekend omdat we op dit album de hit “ Wicked Game” aantreffen. Vanaf de eerste tonen boeit het enorm. De titelsong wordt door de kleine speakers enorm groots neergezet, waarbij het gitaarspel levensecht tot de luisteraar komt en Chris als het ware op mijn knie zit en zingt ter ere van uw Hififreak. Hoe bestaat het. Het laag is opmerkelijk te noemen gezien de afmeting van de woofer. Het gaat afgrondlaag. Na Chris stap ik over naar Erick Kunzel. “Theme of the Pink Panther” wordt keistrak neergezet en “ Wheel Of Fortune” van Allen Tayler mag er ook wezen, maar daarbij valt op te merken dat de vloer enigszins mee wil doen met de muziek.
Vervolgens ga ik even terug in de tijd met Robert Plant en zijn “Big Log”. Wat een teleurstelling valt mij nu ten deel. Het klinkt futloos en naar mate het nummer zijn eind nadert neemt mijn interesse tot luisteren met zevenmijls passen af. “ Homage To The Mountain” van Yello, “SRV van Dough MacLeod, The Man In The Long Black Coat” van Bob Dylan en “Feels So Good” van Chuck Mangione boeien van het allereerste begin tot het absolute eind. Verbazingwekkend wat deze set neer kan zetten, mits de opname van goede kwaliteit is. Mindere opnames geven een futloosheid en slaapverwekkend beeld te horen dat me onwillekeurg terug doet denken aan mijn Denon mono’s en mijn Driade 22-2 luidsprekers. Als ik er over nadenk is die overeenkomst verbluffend en ultiem treffend. Om nog even terug te komen op het nummer van Bob Dylan. Iedere keer als ik het weer draai op de sets die ik beluister is er wel enige scherpte te horen in het licht slissende geprevel van Dylan. In de set van Otto komt dit nauwelijks naar voren, maar het geheel klinkt toch bijzonder aangenaam zonder verlies aan emotie en lucht.
Als uitsmijter draaien we “My Funny Valentine” van Chet Baker. Dit is de laatste live-opname van Chet, gemaakt in Duitsland, vlak voor zijn dood. Intens heb ik van de ruim negen minuten genoten.
Als toegift draaien we nog een nummer van het album “Harvest” van Neil Young. Otto beleeft enorme herinneringen aan het gedraaide nummer, maar het mist de grootsheid van enige hierboven gedraaide nummers. Het stemgeluid van Neil blijft echter bijzonder en dat maakt, dat ik er op mijn manier toch ook wel iets mee heb.
Daarna kijken we nog even kort in de eetkamer. Daar tref ik een set aan met MFB speakers van het merk Philips. Deze stammen uit een serie die ik erg goed ken. Ooit heb ik zelf het grootste niet actieve drieweg systeem gehad met passieve radiator onderin en met een hoogbezetting van het type bandtweeter. De eetkamerset beluisteren we amper want al snel raken we in gesprek over de ander apparatuur die hier en daar staat. Uiteindelijk doet Otto mij uitgeleide en schudden we elkaar de hand en praten in de vrieskou nog wat na.
Ik bedank Otto voor het vertrouwen en de gastvrijheid en stap uiteindelijk in mijn auto en begeef mij op weg naar huis. Tijdens mijn terugreis spoken de indrukken nog door mijn hoofd. Een opmerkelijk samengestelde set, waar Louis zijn bijdrage ook aan geleverd heeft en die met de juiste cd’s de luisteraar versteld kan doen staan.
Noot van Hififreak:Ik heb geprobeerd objectief mijn subjectieve waarneming weer te geven. Ik heb niets van doen met welke hier bovengenoemde fabrikanten dan ook. Deze luistersessie heeft puur plaatsgevonden vanwege mijn interesse voor hifi, mensen en omdat ik geboeid raakte door het ontbreken van informatie over het merk “Source”. Daarnaast heeft de m.i. niet alledaagse combinatie van merken ook meegespeeld.
Een elk, die het merk “Source” wel kent en daar iets over kan meedelen, verzoek ik vriendelijk mij die informatie toe te spelen. Nogmaals dank aan Otto.
Wat erop volgde:Wat ik voor onmogelijk achtte gebeurde. Middels mijn website (
www.hififreak.nl) rolde er een mail binnen van de ontwerper van de "Source" monblokken van Otto. Op voorhand stuurde hij me enkele foto's toe en vertelde me dat Otto slechts alleen de eindversterkers van de prototypes heeft. Er was ook een dubbelmono voorversterker bij. De prototypes waren op dat moment zestien jaar oud. In 1990 zijn er vier sets gebouwd in de nul serie. De ontwerper is inmiddels woonachtig in Canada en is van plan op termijn weer te gaan ontwerpen.
©
WWW.HIFIFREAK.NL (02-2005)