Afgelopen jaar heb ik mij weinig bezig gehouden met nieuwe muziek. Ik heb zo ongeveer slechts nieuw materiaal van oude bekenden gekocht.
Ik heb een LP collectie opgekocht (vooral jaren 70 muziek) en daar heb ik nogal veel tijd ingestoken.
Wat ik dit jaar nieuw heb gehoord viel over het algemeen niet mee. Een lijstje.
1. Nick Cave - Skeleton Tree. Nieuw werk van Nick Cave is altijd goed. Tja, totdat deze voorbij kwam. Alhoewel het album schijnbaar al klaar was voordat zijn zoon overleed (LSD en een klif bleken geen goede combinatie) is het wel een heel erg duister album geworden. Maar waar velen zijn persoonlijke leed in liedjes vorm erg konden waarderen, viel het mij toch zwaar tegen. Melodieloos, bijna drone met hier en daar een idee. Nee, niet aan mij besteed.
2. Riverside - Love, Fear and the Timemachine. Tja, eigenlijk eind 2015 maar door het overlijden van de gitarist van deze voor mij top-band, heeft deze plaat toch veel indruk gemaakt in 2016. Op zich is het een licht verteerbare prog-pop plaat geworden met veel jaren tachtig invloeden. En alhoewel ik er in het begin niet veel van moest hebben, kan ik de plaat nu juist zeer waarderen. Altijd interessant als men eens iets anders probeert dan waarmee men altijd succesvol was. Vaak trek ik het niet (zie het volgende album) maar deze is erg gegroeid. Misschien wel mede door het overlijden van Piotr.
3. John Grant - Grey tickles, black pressure. Tja, ook eind 2015 maar destijds zo'n tegenvaller van de man wiens laatste twee albums hiervoor beide ver zijn gekomen in mijn eindejaars lijstje. Uiteindelijk heb ik het album ergens in februari toch maar gekocht voor weinig. Ik vind het nog steeds jammer geld, achteraf bekeken. Ik hoop dan ook dat hij weer wat meer terug gaat naar de prachtige melodieuze muziek die hij eerder maakte, zowel solo als met The Czars.
4. Ray LaMontagne - Ouroboros. Na het in mijn oren wat mindere Supernova was Ouroboros weer een fijne plaat.
5. The Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect. Deze is schijnbaar een beetje onder de radar gebleven voor velen. Waar hun vorige (The Age of Understatement) veel positieve reactie kreeg, ook op de fora, ben ik deze nieuwe maar weinig (of helemaal niet?) tegen gekomen. Ik geef toe, het heeft niet het niveau van de eerste maar het is zeker een fijne groeiplaat.
6. Keaton Henson - Kindly Now. Na het instumentale en vreemde Romantic Works eindelijk weer een album waar hij ook op zingt. Het album begint heerlijk maar zakt alweer vrij snel terug naar een bedenkelijk niveau. Jammer want ik had erg uitgekeken naar nieuw werk van hem. Nou ja, nog maar een paar keer proberen, wie weet wordt het nog wat.
7. Paul Simon - Stranger to Stranger. Verrassend top album van deze veteraan. Het is dat Eelco mij erop attendeerde tijdens een bezoek bij Chansig anders was deze langs mij heen gegaan. Aanrader.
8. Radiohead - A Moon Shaped Pool. Hét album van 2016 voor mij. Na de tegenvallende The King of Limbs weer een album waar ik echt van genoten heb. Top album en het eerste waarin gesnurk mooi klinkt. Bijzonder.
9. Dylan LeBlanc - Caustionary Tale. Prettige luisterplaat in de Americana/western hoek van deze man. Zijn derde alweer en allemaal zeer de moeite waard.
10. Opeth - Sorceress. Wederom een album van Opeth met alleen clean gezang, en dus prachtig. Na Radiohead de onbetwiste nummer twee van het jaar.
En dan zijn er nog een stuk of wat albums die ik zeker nog moet checken maar die bij mij een beetje onder de radar zijn gebleven. In het lijstje van JohnK staan er nogal wat zag ik tot mijn schrik maar verder ook nog nieuwe albums van:
Shearwater, Andrew Bird, Dinosaur Jr., Daughter, Connor Oberst (Tja, ooit een groot fan. Nu nog slechts geïnteresserd omdat het heel misschien toch wel wat is. Je blijft toch hopen nietwaar?), Wilco en Lambchop.
Groeten...