Ja, het was een erg aangename middag in gezelschap van Wilco , muziek en de set van Wilco.
Door drukte op de weg duurde de rit toch een half uurtje langer dan gepland. Een wegopbreking in Bergen op Zoom en een navigatie systeem wat even geen raad wist noopte mij om even in telefonisch overleg met Wilco te gaan.
Enige minuten later stond ik aan te bellen bij Wilco , dat was helemaal niet nodig want de deur zwaaide al open en werd ik hartelijk ontvangen.
De koffie smaakte goed en was het na een praatje bij de koffie, in de achtertuin, tijd voor muziek.
Toen ik binnen kwam en de opstelling zag dacht ik meteen aan de problemen welke ik thuis met de akoestiek ervaar.
De opstelling is net als bij mij langs de lange muur en wordt er geluisterd aan de tegenover liggende muur.
Tevens lijken de lengte en breedte verhoudingen op die van mijn luisterruimte.
Wilco heeft wel gordijnen en een kleed tussen LS en luisterplek liggen. Meer demping dus.
De vrees welke ik had was niet nodig. daarover later meer.
Wilco heeft vloer staande luidsprekers van Focal.
Mijn excuses, misschien wil Wilco extra informatie geven, maar ik heb geen idee welk type het is.
De versterking wordt verzorgd door een machtig ogende set van Musical Fidelity. Het gaat om een Tri Vista krachtpatser.
De voeding staat in een aparte behuizing naast de versterker. Dat kom je niet vaak tegen.
De bronnen waren een CD speler en YouTube.
Nu maakt het mij niet zo heel veel uit welke apparaten de muziek gaan maken als ze het maar goed doen.
Daarom mijn excuses als ik geen of weinig info heb over de hardware.
Maar goed, muziek!
We hebben gespeeld
Keb'Mo - every morning en tell everybody I know.
Fleetwood Mac - go your own way en Songbird.
Pink Floyd - money.
Miles Davis- so what
Kodo- Heartbeat 25th anniverserie - lion en een nummer wat in japanse tekens staat aangeven.
De set maakt indruk, zeker!
De vrees welke ik had was ongegrond.
De muur achter de luisterplek is geen keiharde betonmuur. Dat zal zeker helpen.
De kamer is niet vol maar er staan toch wat meer meubels dan bij mij in de luisterruimte. De lengte breedte en hoogte verhoudingen helpen e.e.a misschien toch in de goede richting.
Het laag is zeer duidelijk aanwezig en misschien door de opstelling best wel wat aangezet maar dat stoorde absoluut niet.
Het midden en hoog worden niet overstemd.
Het laag is strak, het was geen dreunen of drukken op de oren, er was muzikaal laag.
Het midden en hoog zijn open en voelen erg natuurlijk aan.
Metaal klinkt als metaal en niet als metaalachtig klinkende ruis.
Er kan ook flink hard gespeeld worden. Ik heb op de dB meter op de telefoon 85 dB gezien met een paar keer een piek voorbij de 90 dB.
Het stereoplaatje wat ik kon "zien" was erg prettig. De zanger / zangeres is duidelijk te vinden en de klank van stemmen is zoals je verwacht dat een stem klikt. Zoals een stem klinkt alsof er iemand tegen over je staat te praten / zingen.
De set is in staat om emotie over te brengen.
Er was niet heel veel diepte te horen maar er was wel een mooie duidelijk en evenwichtig "schilderij" te zien.
Ik weet vaak niet bij sets waar je diepte meent waar te nemen of dit in de opname is meegenomen of dat het door de set in combinatie met opstelling en luisterruimte komt. Geen echte diepte maar een fout in de weergave.
Mijn voorkeur gaat uit naar een evenwichtig "schilderij".
Wat ik wel leuk vind is als een set in staat is om de door de opname technicus gemaakte effecten weer te geven zoals tingeltjes en tangeltjes welke ineens achter je of links of rechts buiten je set of te horen zijn.
Dat hebben we hier niet getest. Maar ik denk dat dat wel goed zit.
Bij de Japanse drum waren de vellen van de grote drum zelfs te voelen als er op niveau werd gespeeld.
Na bovengenoemde nummers kwamen we op de liefde van Wilco voor de saxofoon. Wilco speelt zelf alt sax.
Na wat nummers van vooral Gerald Albright gehoord te hebben en Wilco zijn saxofoon had gehaald en daar wat muziekjes op te gehore heeft gebracht hebben we veel gesproken over het spelen op de saxofoon en de kunde die je daarvoor nodig hebt om muziek te maken met dit instrument.
Ik vond het erg leuk om naast de set ook in dezelfde ruimte een echt instrument te horen.
Wilco, dank voor je uitleg en het musiceren.
Wat mij meteen opviel aan de klank van het echte instrument is dat deze veel complexer en interessanter is dan wat er in opnamen / weergave via een audioketen te horen is.
En ik maar denken , Gerald albright hmmmm die naam komt me erg bekend voor. Maar het lampje ging niet branden en ik kon het niet plaatsen.
Totdat er via YouTube een filmpje voorbij kwam van Phil Collins en zijn bigband. ineens wist ik het Gerald Albright speelt mee in de band waarmee Phil Collins zijn afscheidstour mee heeft gedaan.
De fenomenale sax solo uit One more Night tijdens het concert.
De set van Wilco nodigt uit om je niet druk te maken over de hardware maar om te genieten van muziek.
Wilco, dank voor een aangename middag. Bij deze nodig ik je uit om een keer een middag bij mij te komen luisteren.
Misschien wil je zelf nog wat meer info geven over de gebruikte hardware?
Marcel