Vanavond een avondje besteed aan het meten van de RIAA overdracht. Het kantelpunt op 20 Hz is reeds verworpen en daarmee blijft de meest simpele RIAA correctie over. Dus ook geen kantelpunt op 25 kHz of 50 kHz of wat dan ook.
Bij deze meetopstelling is witte ruis door de schakeling gestuurd waarbij het ingangssignaal en het uitgangssignaal is vastgelegd. Het verschil tussen links en rechts ligt binnen +/- 0.05 dB.
De overdracht van de ideale lijn (in blauw) en wat de MM phono trap ervan gemaakt heeft (in groen) is te zien in de volgende figuur:
Genormaliseerd op 1 kHz. De afwijking op 10 kHz is binnen 0.06 dB (voor frequenties onder de 10 kHz tot een paar honderd Hertz zeker kleiner dan 0.06 dB) en op 20 Hz is de afwijking 0.16 dB. De reden dat op lage frequenties meer afwijking is ontstaan is dat er een laag kantelpunt gemaakt is ipv helemaal geen kantelpunt. Welnu, 0.16 dB afwijking is eigenlijk helemaal niets te noemen.
Ik heb er inmiddels wat uurtjes luisteren op zitten en wat mij opviel, was het prettig stevige laagfundament. Nu begrijp ik waarom
Nog wat aanvullende info:
Bij 2Veff uitgangsspanning is de THD+N iets van 0,003 a 0,004% en de SNR beter dan 90 dB. Alle metingen zijn bij dusdanig laagohmige aansturing zodat ingangsweerstand en -capaciteit geen invloed hebben.
Groet,
Jacco