Omdat je beter te veel kunt hebben dan te weinig
Dat beter teveel vermogen hebben is overigens niet altijd onverdeeld gunstig. Als je luidsprekers hebt met een hoge gevoeligheid en je sluit daar een beest van een versterker op aan qua hoogte van het uitgangsvermogen moet de s/n-ratio van die krachtpatser wel flink hoog zijn anders heb je last van hoorbare ruis of brom. Dat is dan het beste hoorbaar als je zachte muziekpassages weergeeft. Bij luide muziekpassages hoor je dat niet zo omdat dan brom en ruis dan gemaskeerd kunnen worden.
De s/n-ratio wordt standaard gerelateerd aan het maximaal te leveren uitgangsvermogen. Als je erg gevoelige luidsprekers gebruikt zul je nooit aan het maximum uitgangsvermogen van de eindversterkers komen. De s/n-ratio waar je dan mee te maken hebt is dat de opgegeven waarde minus het verschil tussen het maximum uitgangsvermogen en dat uitgangsvermogen tot waar je de versterker werkelijk uitstuurt. Als dat verschil groot is kun je gemakkelijk op hoorbare brom en ruis worden getrakteerd.
Het kan doorgaans niet veel kwaad als je de versterker een maatje te groot neemt want zeker de moderne eindversterkers hebben vrijwel standaard een flinke hoge s/n-ratio. Ik zou zeker met de wat oudere versterkers die in staat zijn een fors uitgangsvermogen te leveren uitkijken als je luidsprekers een hoge gevoeligheid hebben. Een goede maatstaf is dat als je op de luisterafstand van je luidsprekers zit je de tweeters niet mag horen ruisen als er geen signaal op de versterker staat maar wel de stand van de volumeregelaar zo wordt gekozen dat er een realistisch weergaveniveau uit de luidsprekers kan komen. Test niet met een dichtgedraaide volumeregelaar want dat zegt vaak niets.