Ik heb diverse uitvoeringen van de Sacre du Printemps. Eigenlijk valt er maar eentje voor mij af, die ik wat vlak vind uitgevoerd.
Gergiev / Kirov orkest: fraai opgenomen, prima uitvoering, ‘emotioneel’
Dutoit / orch. de Montreal: fraai opgenomen, prima uitvoering: ‘precies’
Dorati / Detroit: fraai opgenomen, prima uitvoering: ‘mooi in balans’
Stravinsky zelf / Columbia symph: authentieke opname uit de jaren ‘60, bijzonder omdat de oude Igor het stuk hier zelf dirigeert. Hij was overigens niet de ultieme dirigent, volgens kenners ook niet van zijn eigen stukken. De geluidskwaliteit is behoorlijk goed voor een opname uit die tijd.
En de tegenvaller: Osawa (orkest heb ik zo niet bij de hand, al heel lang niet meer gedraaid). Het was mijn eerste versie van het stuk en toen ik daarna Dutoit had aangeschaft, heeft Osawa niet meer in het laatje gelegen.
Over het stuk zelf: het is het eerste echt modern-klassieke stuk, zonder veel twijfel het belangrijkste orkeststuk van de 20e eeuw. Als je van doorsnee klassieke muziek houdt is het wel even wennen en vergt het zeker indraaitijd, maar ik vind het een stuk van ongekende schoonheid.