Hoe ik het me voorstel, is het volgende.
Bron - klein signaal routing - versterker under test - groot signaal routing - luidspreker.
Daarbij is de eerste stap dat er een nulmeting gedaan wordt in het spanningsdomein: bronspanning als ingangssignaal en spanning op de klemmen van de luidspreker als uitgangssignaal. Dit in theorie 4 keer, maar twee keer is misschien ook al voldoende.
Waarbij het overigens zij opgemerkt dat een bron met een variabel niveau erg handig zou zijn. Dit in verband met een eventuele wens om eens wat harder danwel wat zachter te spelen (grenzen opzoeken?).
De routing heeft bij voorkeur geen extra verzwakkers in zich om de amplitude gelijk te trekken, ik hoop dat we het met de bestaande volumeknop op de versterkers kunnen doen. Mocht er op de te testen versterkers geen volumeknop zitten dan moet daar iets op bedacht worden. Te grote kanaalongelijkheid moet ook voorkomen worden, het liefst met de balance knop. Anders ook hier weer met een extra weerstandsnetwerk oid.
Maar goed, het testen op zich gaat vrij eenvoudig. Er wordt met een binomiaal verdeelde dobbelsteen gegooid en die bepaalt wat er als onbekende X gedraaid gaat worden. Het testpanel doet vervolgens een uitspraak wat hij/zij gehoord heeft/hebben.
Bovenal moet het leuk en gezellig worden/blijven.
Groet,
Jacco