Fietste in de jaren 70 in m'n studietijd (zeeeer weinig geld) van de paardenslager (erg lekker en goedkoop vlees) naar huis toen ik een horloge op straat zag liggen. Dacht "kermishorloge, stoppen of niet?" maar toch maar gestopt en opgeraapt. Thuisgekomen het ding wat niet meer liep bekeken: goudkleurig, automatic, visodate en merk Tissot. Dacht " die naam ken ik ergens van", kast opengemaakt en daar stond binnenin "18 karaat goud". Aangegeven bij de politie maar nooit een reactie gehad (dichtbij een rosse buurt gevonden, pooier met veel poen?).
Een jaar later maar laten repareren (veer kapot van het zelf opwindend systeem, 75 gulden reparatie
, maar de horlogemaker vertelde me dat het ding 3000 waard was).
Sindsdien een paar keer laten schoonmaken voor aardig wat geld, een draaiknopje vervangen wat na tuinwerk zoek en niet weer te vinden was en een groot aantal bandjes verder.
Maar ik draag het nog steeds, dus al een jaar of 40.
Mocht je ooit een gouden horloge op straat zien liggen, laat het liggen.
Van het geld voor het onderhoud (want weggooien is jammer) kun je minstens 100 aardige wegwerphorloges kopen.